Viken-treff

Denne helga var det klart for mitt siste offisielle viken-treff. Var ei stund usikker på om eg skulle reise den lange vegen til gjøvik, men valgte til slutt å ta turen. Dette vart ein tur prega av tett program, men likevel veldig lav intensitet og stressfaktor, med andre ord bra opplegg.

Fredag

For at oppholdet skulle bli lenger enn reisetida, reiste eg med nattbussen til oslo torsdag kveld, slik at eg fekk heile fredagen der, før eg reiste til Gjøvik. I hovudstaden traff eg på Vegard, og saman farta vi rundt. Starta dagen med nokre bollar på Meny, før vi smått om senn bevega oss mot kåken til Synnøve. Her vart vi godt mottekne med nokre fantastiske cookies, kaffi og meir bollar, og etter kvart dukka også både Ole Kristian og Elise opp.

Per-Inge Torkelsen

Då vi gjekk ned att til sentrum, hadde vi dagens mest spesielle opplevelse. På trappa utanfor kulturhistorisk museum, sto "sjølvaste" Per Inge Torkelsen, med ein røyk i den eine handa, og ein snøball i den andre. I det vi passerte kvarandre, eg på fortauet og han på trappa, møttest blikka våre. Det som skjedde etterpå kan eg ikkje forklare, men eg gapte i allefall, og signaliserte til Per-Inge at eg ville prøve å ta i mot snøballen med munnen, ein veldig light-versjon av det kjente "stoppe-patron-med-tennene"-trikset, som fleire har prøvd seg på tidlegere. Han fatta tegninga, trur eg, iallefall så kasta han snøballen mot meg. Han traff ikkje, men det var kanskje like greit. Det var uansett ein artig, men surrealistisk opplevelse.

Elles gjekk dagen med til litt shopping, eit kafebesøk, og sjølvsagt kebab på Bislett. På kvelden var vi ein tur innom Elise, før vi reiste til Synnøve igjen for å sjå idol. Då klokka bikka midnatt, reiste vi til Oslo S, markerte Helge Jordal sin 60-årsdag med ein burger og ein sigarillo, og tok siste toget til Gjøvik. Der kunne vi gå den gode gamle ruta frå byen til Viken, der vi først såg Gjøvik Musikk, som ikkje er Gjøvik Musikk, for deretter å sjå Gjøvik musikk, og vips så var vi framme.

Laurdag

Vakna rimeleg tidleg av at ein kar sto over oss og sa at kullet 02/03 skulle spele volleyball. Det var vi ikkje vidare interessert i, så vi sto glatt over foreløpig. Etter kvart blei det visst litt speling på oss likevel, og vi tapte i grunn alle kampane. Vidare så var det ein del mat, og henging med gamle viken-venner, som ein gjerne ikkje hadde sett på ei stund. Vi var berre 15 stykker frå vårt kull, men det var veldig trivelig likevel. Det er noko med å vere på skulen der igjen. Blir god stemning med ein gong.


Ut på kvelden var det og duka for underhaldning, der kvart kull skulle stille med 20 min underhaldning. Vi måtte improvisere litt, men greide til slutt å komme fram til eit opplegg. Etter at den offisielle delen var slutt, var det tid for meir sosialisering, kaffi og bollar, og endatil eit par slag i bordtennis mellom Vegard og meg for gamle dagars skuld. Dei endte som vanleg med at Vegard vann, men han har då trass alt vore med i NM ein gong i tida, medan eg har ein 2.plass frå Valderøy ungdomsskule(som eg er veldig stolt av) å skilte med, så det skulle berre mangle.Søndag

Sidan det ikkje var så mykje anna enn frukost på programmet på søndag, reiste Vegard og eg sørover mot hovudstaden att, tidleg på morgonen. Der var vi først på formiddagsbesøk hos Hildegunn(som har gått på viken, men ikkje var på treff) og Hilde(som ikkje har gått på viken). Der stilte dei med frukost og så blei vi sitjande å pludre litt utover.

Ut på ettermiddagen, reiste vi til Knut Olav, som heller ikkje var på treff. Han kom frå Frankrike rett før helga, og diska opp med fransk ost og kjeks. Etter kvart seig vi oppover mot Fagerborg kirke, og fekk med oss gudstjeneste der, før eg starta på den lange reisa til Trondheim. Blir litt utkjørt av den reisinga, men det var likevel ei knallbra helg.

Årets første skitur

Laurdag var det duka for årets første skitur. Sidan det var laurdag, var ikkje kroppen min heilt innstilt på å dra seg opp av senga så tidleg som klokka 9, noko den for øvrig aldri er, men eg kom meg då opp på eit vis. Etter litt om og ein del men, sat vi på bussen til vassfjellet, og med varm kaffi på termosen og dugeleg med sjokolade i sekken, låg alt til rette for at dette skulle bli ein bra dag.

Vel framme, og oppe i bakken kunne eg i år som i fjor, konstantere at skia mine hadde fantastisk dårleg gli. I starten passa dette meg ganske bra, då det gav meg god tid til å planlegge kva retning eg skulle svinge i, og korleis, men etter kvart hadde det vore greit med litt meir gli.

Dei første turane var ganske tunge, i og med at det var eit år sidan sist eg hadde ski på beina, og sidan mange av bevegelsane ein gjer når ein står på ski, ikkje er ein del av mitt daglege rørsle-repertoar. Utover dagen vart alt så mykje betre, og eg kunne både by på både spektakulære tryn, og akrobatikk på svært lavt nivå, samt at svingane byrja å sitje litt som dei skulle att. Trykk gjerne her for å sjå, eller til og med laste ned eit av mine luftige "svev".

For dei som trudde eg var heilt åleine på fjellet, så kan eg avkrefte dette. Forutan sambuarane Eirik og Ole Morten, var Eline og Helga med i reisefølget. På vassfjellet traff vi også friskusane Per, Henrik, Kristian og Johannes, og saman herja vi i bakken.

Innimellom skikøyringa fekk vi også tid til ei god matpause. Denne la vi til akkurat då sola gjekk ned bak nokre tre, og blei der, så etter ei stund ute, måtte vi trekke inn i varmestova og site der i staden. Forutan at eg og mange med meg var litt gira på eit flott brille-skille, la dette ingen dempar på stemninga, og vi vart sitjande i både eit og to, eller kanskje til og med tre kvarter.

Etter pausen fekk vi ei god økt til i bakken, før vi kunne sette oss på bussen tilbake, tilfredse og slitne, og vel vitande om at gangsperra kom til å melde sin ankomst om kun kort tid. Første skitur i år, men neppe den siste.

Ei gladsak

Her kjem ei glad-melding. Sokrates er frisk igjen! Kva som eigentleg feila han, får eg vel aldri vite. Eg antar at han berre hadde litt luft i magen, noko som kan forklare denne opp-ned svømminga. Flott at det ordna seg i allefall, uansett kva det var.

Sokrates sjuk

Den lille hjerteknuseren Sokrates viste i går kveld sjukdomsteikn, i den grad å svømme opp-ned i full fart kan kallast sjukdomsteikn. Dei som har, eller har hatt fisk, veit at dette sjeldan er eit godt teikn, men så lenge det er liv, er det håp. Sokrates er ein tøffing, og har overlevd mykje rart før, mellom anna eit sjølvmordsforsøk i påska 2005, då han var åleine i Trondheim, pluss diverse bil-, buss- og flyturar til og frå Trondheim, så eg håper han skal greie dette og. Hang in there, Sokrates!

London - fotballtur

Fredag

Ankomst
Etter ein vellykka flytur og togtur, ankom vi, Jan Halvard og eg London, på Liverpool Street Station. Der starta vi oppholdet med å gå litt rundt i gatene, uten å skjønne noko om kvar vi var eller kvar vi kom frå. Forsto til slutt at vi kanskje var litt på villspor, og kom oss tilbake til stasjonen. Her inntok vi vårt første måltid på engelsk jord, på mcdonald's så klart. Etter å ha fylt opp fettreservane igjen, kom vi oss på hotellet, sjekka inn og satte kursen mot sentrum. Følte endeleg at turen var i gang.

Det første som møtte oss i sentrum var ein butikk som arrangerte salg. Det var like før vi gjekk på ein shoppe-smell allereie her, men greide å begrense oss, sidan det berre var første butikken, og endte med eit sko-par kvar.

Starbucks
Som seg hør og bør i store byar, må det drikkast ein del kaffi, både på kafe og i pappbeger på gata. Vi valgte å satse på Starbucks som vår leverandør av kaffi på turen, sidan mellom anna Britney Spears, Britney blant vener, har denne som sin favoritt. Dei kan friste med alle kaffitypar du kan tenke deg. Vi debuterte med ein karamellbasert, veldig søt og kvalmende kaffi, som ikkje smakte kaffi, men image is everything, så det var berre å helle nedpå. Etter dette kjørte vi mest på streit svart kaffi.


Eigen-guida sightseeing
Litt sightseeing må til når ein er på tur. Vi valgte ein variant med utgangspunkt i Picadilly Circus, og gjekk litt hit og dit. Fekk med oss Big Ben, China Town og ein typisk engelsk matvarebutikk, og sa oss passe fornøgde med dette i første omgang. Ellers så brukte vi ganske mykje tid på denne navigeringa ut i frå hukommelsen. Ikkje alltid like lett å huske kvar ein kafe eller ein butikk er, når det meste er nytt, men det gjekk på eit vis. Var ganske trøtte etter å først ha tatt nattbussen til oslo, og så gått rundt heile dagen, så vi avslutta sightseeingen ganske tidleg, og tok kvelden.Laurdag

Frokost
Som vanleg i framande land, besto frokosten av mest mulig fint brød, som loff og croissanter, og minst mulig fiber. Ikkje verdens beste start på dagen kanskje, men pluss i margen for presskanne med kaffi på bordet.

Shopping
Dette skulle vise seg å bli den store shoppe-dagen. Vi reiste først til det velkjente markedet på Camden. Her kan ein kjøpe alt ein kan tenke seg, som sko, nye og brukte klede, pyntegjenstandar av ymse kvalitet og mykje anna juggel. Fekk også eit par tilbud om å kjøpe ganja med lovnaden om at "for 1 pound, it will really knock you out!" Takka høflig men bestemt nei. Veldig stas å rusle rundt og kike, så vi blei verande på Camden stort sett heile dagen, med eit par innlagte pauser til mat og donuts. Greide å styre unna juggelet, trur eg, og fekk kjøpt eit par t-skjorter og skjorter.


På kvelden var vi i byen igjen. Til vår overrasking hadde enkelte butikkar åpent til 11 på kvelden, så vi fekk handla litt til når vi kom dit. Ein butikk med det fengande navnet "surprise surprise" viste seg å ha ein del av det vi var på jakt etter. Totalt denne helga så enda shoppe-fangsten fra topp til tå med: 1 skjerf, 1 jakke, 2 skjorter, 5 t-skjorter, 2 belte og 1 par sko. Resten av kvelden gjekk vi berre rundt og såg på bylivet. Ville vere utkvilte til fotballkampen, så vi reiste tidleg heim til hotellet.


Søndag

Fotballkamp
Endeleg var det kampdag. Har tenkt på å reise bort å sjå kamp i veldig mange år no, men det har berre kokt bort i grauten. Sto opp halv 9, åt frokost og kom oss av gårde mot stadion. Var ikkje heilt sikre på vegen, men såg to med tottenham-drakt på t-bana, la sammen 2 og 2, og hengte oss på dei. Dette sparte oss for en god gåtur i forhold til den vegen vi hadde tenkt å reise. Det var ein fantastisk opplevelse å endeleg få sjå Tottenham spele på White Hart Lane. Stadion var så godt som full, 36054 tilskodarar for å vere nøyaktig. Folk sang, heia og ropte. Vi greide ikkje heilt å henge oss på alle songane, og kor lenge dei skulle syngast, så det endte som regel med at alle andre slutta akkurat i det vi greide å bli med. Sjølve kampen var utruleg bra. Hadde håpa på at Edgar Davids skulle spele, men gutane greide seg veldig bra utan han. Då dei skåra første målet eksploderte stadion, og vi var allereie meir enn fornøgd. Var veldig spanande sjølv om tottenham hadde full kontroll heile kampen, og det blei ein del neglebiting, spesielt etter at Charlton fekk redusert til 3-1, som vart slutt-resultatet. Totalt sett ein braksuksess med kamp. Terningkast 6.

Kino
Det tok på å vere på fotballkamp, sjølv om eigentleg ikkje bevegde oss så voldsomt, så etter å ha stappa i oss på pizza-buffet, var det veldig godt å setje seg på kino og slappe heilt av. Såg Chicken little i 3D. Var veldig stas i grunn. Ikkje minst fordi vi fekk nokre snasne 3D-briller som vi kunne vase rundt i, etter at kinoen var slutt. Fekk også knipsa nokre fotos rundt om i byen før vi reiste til hotellet, samt ete verdens kvalmaste is. Der pakka vi og gjorde oss klare til å reise heimover, og blei samde om at det hadde vore ein gild tur.

Mandag

Denne dagen via vi heilt og fullt til å reise heim. Sto opp klokka 7, åt frokost og starta reisa mot Stanstead. Då vi endeleg kom fram dit var flyet forsinka ein time, så vi kom ikkje til Oslo før nærmare 5 på ettermiddagen. Her blei det sjølvsagt investert i livskvalitet i form av ein kebab på Bislett, og så traff eg litt gamle kjente, før eg sette meg på nattbussen til Tronheim igjen. Hadde vore kjekt med meir tid i Oslo, men det får eg heller ta igjen.


Skal prøve å komme tilbake med fleire fotos etter kvart.